Τελικά σε τούτο το νησί η κάθε μέρα μας επιφυλάσσει εκπλήξεις. Εκπλήξεις που κάθε άλλο παρά ευχάριστες είναι, καθώς αντιλαμβανόμαστε ότι στο νησί μας η κάθε επένδυση ακόμη και η πιο μικρή καθίσταται μια μεγάλη πολυτέλεια.
Έχουν περάσει περίπου τέσσερις δεκαετίες από τότε που η Ευρωπαϊκή Ένωση θέσπισε για πρώτη φορά κανόνες για τη μεταφορά ζώντων ζώων. Ο στόχος σε όλες τις περιπτώσεις, διπλός: α) αφενός η διευκόλυνση του εμπορίου ζώντων ζώων, και β) αφετέρου η καλή διαβίωση και προστασία των ζώων κατά τη μεταφορά.
Τριάντα επτά χρόνια μετά την αρχική εφαρμογή της σχετικής νομοθεσίας, έχει ορισθεί ένα εξαιρετικά λεπτομερειακό πλαίσιο που παρακολουθεί κάθε στιγμή της μεταφοράς.
Φυσικά όλα αυτά κινούνται στην σωστή κατεύθυνση και κάποιοι παράγοντες εμπλεκόμενοι με τον τομέα της κτηνοτροφίας το γνωρίζουν καλά.
Έτσι κτηνοτρόφος από το νησί μας θέλησε να μεγαλώσει την επιχείρηση του μεταφέροντας μικρά μοσχάρια από την Ιρλανδία και με όλες τις προδιαγραφές που η νομοθεσία επιβάλλει.
Πλήρωσε προκαταβολικά και τα ζώα ετοιμάζονται να ταξιδέψουν στο νησί μας, αλλά- ω του θαύματος- οι αρμόδιοι της ναυτιλιακής εταιρίας που έχει και το μονοπώλιο της γραμμής μας ,τον ενημερώνει ότι δεν υπάρχει περίπτωση το φορτηγό με τα ζώα να επιβιβαστεί στο πλοίο.
Απέλπιδες απέβησαν οι προσπάθειες του να του εξηγήσουν τους λόγους της άρνησης τους και έτσι στράφηκε στο μικρό πλοιάριο που μεταφέρει εμπορεύματα στο νησί μας. Εκεί τον αν ημερώνουν ότι θα φορτώσουν το φορτηγό, αλλά 5 ολόκληρες μέρες αφότου φτάσουν τα ζώα στον Πειραιά. Συμβαίνει βέβαια παρόμοια δρομολόγια να γίνονται και δις εβδομαδιαίως για τα αλλά νησιά, αλλά όχι για την Σάμο, την οποία προσεγγίζει το πλοιάριο κάθε 15νθημερο!
Έτσι λοιπόν ξεκινάει ένας ακόμη αγώνας για τον άτυχο κτηνοτρόφο, ο οποίος προσπαθεί να βρει για 5 μέρες κάποια μονάδα να φιλοξενήσει τα ζώα.
Ενημερώνεται όμως ότι κάτι τέτοιο ρητά και κατηγορηματικά το απαγορεύει η νομοθεσία, όπως επίσης απαγορεύει να παραμείνουν στο χώρο του λιμένα Πειραιά, γιατί πολύ απλά δεν επιτρέπεται.
Κι αναρωτιόμαστε πως θέλουμε να πάει ο τόπος μπροστά όταν υπάρχουν υγιείς επιχειρήσεις και επιχειρηματίες που προτίθενται να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία και κάποιοι τους αποτρέπουν.
Και μετά μιλάμε για συνέδρια , συναντήσεις μέσω των οποίων επισημαίνεται ότι θα δοθεί στήριξη στον πρωτογενή τομέα και ατέρμονες συζητήσεις για την γη που εγκαταλείπεται. Την στιγμή που ζητείται συνεργασία και στήριξη της Κυβέρνησης στην υλοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού της Περιφέρειας στον πρωτογενή τομέα στην διασύνδεση του με τον τουρισμό, τον πολιτισμό, μέσα από την εκπαίδευση-κατάρτιση, την έρευνα-καινοτομία. Όπως πάντα και ως είθισται σε τούτο τον τόπο όλα αυτά είναι πολύ απλά «επεα πτερόεντα».
Έτσι λοιπόν ξεκινάει ένας ακόμη αγώνας για τον άτυχο κτηνοτρόφο, ο οποίος προσπαθεί να βρει για 5 μέρες κάποια μονάδα να φιλοξενήσει τα ζώα.
Ενημερώνεται όμως ότι κάτι τέτοιο ρητά και κατηγορηματικά το απαγορεύει η νομοθεσία, όπως επίσης απαγορεύει να παραμείνουν στο χώρο του λιμένα Πειραιά, γιατί πολύ απλά δεν επιτρέπεται.
Κι αναρωτιόμαστε πως θέλουμε να πάει ο τόπος μπροστά όταν υπάρχουν υγιείς επιχειρήσεις και επιχειρηματίες που προτίθενται να ασχοληθούν με την κτηνοτροφία και κάποιοι τους αποτρέπουν.
Και μετά μιλάμε για συνέδρια , συναντήσεις μέσω των οποίων επισημαίνεται ότι θα δοθεί στήριξη στον πρωτογενή τομέα και ατέρμονες συζητήσεις για την γη που εγκαταλείπεται. Την στιγμή που ζητείται συνεργασία και στήριξη της Κυβέρνησης στην υλοποίηση του στρατηγικού σχεδιασμού της Περιφέρειας στον πρωτογενή τομέα στην διασύνδεση του με τον τουρισμό, τον πολιτισμό, μέσα από την εκπαίδευση-κατάρτιση, την έρευνα-καινοτομία. Όπως πάντα και ως είθισται σε τούτο τον τόπο όλα αυτά είναι πολύ απλά «επεα πτερόεντα».
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου